«θα σας κράξουν και οι πέτρες»

«Είναι εντολή Κυρίου να μη σιωπά κάποιος σε περίσταση που κινδυνεύει η Πίστη. Διότι λέγει "Λάλει και μη σιωπήσης" [Πράξ. 18, 9], Ώστε όταν πρόκειται περί πίστεως, δεν είναι δυνατόν να πη κανείς "Εγώ ποιός είμαι΄;"

Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης

Η δημοσιότητα βρίθει με την λαίλαπα όχι τόσο ενός υπαρκτού ιού, αλλά τη λαίλαπα των αθλίων κυβερνώντων και την ασέβεια των θρησκευτικών ταγών.

Μετά την ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου που εγκαινίασε τα fake- δογματικά –news της νέας εποχής, έχουμε την αναγνώριση αυτοχειροτόνητων ψευδοεπισκόπων, σχισματικών λυκοποιμένων από νεοταξίτες ορθόδοξους στην τάξη αλλά όχι και στο φρόνημα, μεταπατερικούς επισκόπους.

Ουσιαστικά μας είπαν ότι δεν ισχύει η επιβεβαίωση του Αποστόλου των εθνών «ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ᾿ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω.» (Γαλ. 1,8)

Και ότι όποτε αλλάζει το κήρυγμα αλλάζει και το δόγμα. Το «αλάθητο» των επισκόπων που συναγελάζονται με μασόνους, με αιρετικούς, με σχισματικούς, με εχθρούς του Κυρίου δεν επιδέχεται αμφιβολία.

Ότι οι μάρτυρες και ομολογητές λάθεψαν στα λεγόμενα και τις επιλογές τους και αδίκως μαρτύρησαν για τον Χριστό. Δεν είχαν καταλάβει ότι «ο Κύριος μοίρασε από λίγη αλήθεια σε όλες τις θρησκείες».

Άφησαν να εννοηθεί ότι δεν έχει νόημα η αρχή της Αποστολικής Διαδοχής. Ότι όποιος θεωρεί ότι έχει το «χάρισμα» αυτοχειροτονείται και εάν το επιτρέψουν οι πολιτικές και διπλωματικές διεργασίες και σενάρια και γεωστρατηγικά παιχνίδια απαιτούν και κερδίζουν την «αναγνώριση» αποκτώντας κανονικότητα μέσα στο οικοδόμημα της Ορθοδοξίας. Μιας κίβδηλης πανθρησκειακής ορθοδοξίας που στη θέση του Χριστού τοποθετεί το βδέλυγμα της ερημώσεως το «ρηθέν δια Δανιήλ του προφήτου.»

Την ίδια στιγμή λοιπόν που η «πλειοψηφούσα» ορθοδοξία αναγνωρίζει μυστήρια σε αιρετικούς, μυστήρια σε σχισματικούς, αναγνωρίζοντας όλες τις παλαιές αιρέσεις, την ίδια ώρα που η «πλειοψηφούσα» ορθοδοξία αντί να αποτελεί την ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ με τον Δημιουργό, αποτελεί ένα μέλος σε ένα σύνδεσμο πλανεμένων (Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών) και αψηφά τα λόγια του ψαλμωδού «Μακάριος ἀνήρ, ὃς οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλῇ ἀσεβῶν καὶ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν οὐκ ἔστη καὶ ἐπὶ καθέδρᾳ λοιμῶν οὐκ ἐκάθισε», την ίδια ώρα που η «πλειοψηφούσα» ορθοδοξία χαρίζει το κοράνι ως ιερό βιβλίο, ευλογεί τη μασονία, κρύβει σταυρούς κι εγκόλπια μπροστά σε μετανάστες από «σεβασμό και διάκριση», την ίδια ώρα που η «πλειοψηφούσα» ορθοδοξία από «αγάπη» (αυτή την πολύπαθη αγάπη που οδήγησε στην αίρεση και την πλάνη) συνεργεί στο κλείσιμο των εκκλησιών, στην απαγόρευση των Αχράντων Μυστηρίων απ΄το λαό (μιλώντας υποκριτικά και σκανδαλιστικά για μετάνοια και παραδοχή της παραχώρησης του Θεού), την ίδια ώρα που το φίμωτρο έγινε απαραίτητο αξεσουάρ του ιερέως ή του αρχιερέως στους ναούς και τις συνάξεις (περισσότερο πλέον φέρουν φίμωτρο και λιγότερο το πετραχήλι ) ….ε αυτή την ίδια ώρα υπάρχουν στόματα που λαλούν και καρδίες που πυρπολούν.

Κι έρχονται οι «ανειδίκευτοι» και βοούν τα αντίθετα. Κληρικοί; Όχι. Θεολόγοι; Όχι. Ορθόδοξοι; NAI.

Παραδείγματα επωνύμων που έπραξαν κατά συνείδηση:

Στη δεκαετία του 1990 ο κόσμος παρακολουθούσε με έκπληξη την Βίκυ Μοσχολιού να συμμετέχει σε διαδηλώσεις εναντίον του 666 και των νέων ταυτοτήτων.

Μία μεγαλύτερη ακόμη έκπληξη για το κοινό ήταν η ξαφνική εξαφάνιση του μεγάλου σταρ της ελληνικής μουσικής της δεκαετίας του 1970 Γιώργου Κοινούση από τα φώτα της δημοσιότητας. Ο μεγάλος τραγουδιστής είχε αποσυρθεί στο εξοχικό του στο Λαγονήσι, αναζητώντας τον χαμένο παράδεισο, που δεν του χάρισαν τα πλούτη και η μεγάλη δόξα. Στα επόμενα χρόνια θα τον δούμε να επισκέπεται το Άγιον Όρος, τον άγιο Παίσιο και σε συναυλίες να τραγουδά αντί για το «Τα παιδιά, τα παιδιά, τα φιλαράκια τα καλά»:

«Το χάραγμα δεν θα δεχθώ και να προδώσω τον Χριστό, διαβάζω Αποκάλυψη, γι αυτό δηλώνω άρνηση.»

Και επίσης το πολύ χαρακτηριστικό:

«Η λύση είναι μία: Χριστός – εξομολόγηση – Θεία Κοινωνία»

Η Ζωή Λάσκαρη δεν θα διστάσει πολλές φορές δημόσια να ομολογήσει ότι έχει πνευματικό, τον π. Κωνσταντίνο Στρατηγόπουλο και πόσο της έχει σταθεί στην ζωή της. Η ίδια έλεγε: «Τον Θεό τον έχω μέσα μου. Εμείς είμαστε η Εκκλησία. Δεν υπάρχει η εκκλησία ως κτίριο. Πιστεύω βαθύτατα, κοινωνώ, έχω πνευματικό εδώ και 35 χρόνια».

Η τραγουδίστρια Ειρήνη Μερκούρη τον Μάρτιο του 2016 άφησε εμβρόντητους δημοσιογράφους και τηλεοπτικό κοινό, όταν δημόσια ομολόγησε τον Χριστό σε εκπομπή με μεγάλη τηλεθέαση, λέγοντας: «Παιδιά, είναι υπέροχο το να εξομολογείσαι και να κοινωνάς. Δεν υπάρχει τώρα, μη λέμε… όλοι τρέχουν στους ψυχολόγους και στους ψυχιάτρους. Γιατί;».

O τραγουδιστής Γρηγόρης Πετράκος μίλησε εναντίον της νέας κανονικότητας που έχει πλέον επιβληθεί με το πρόσχημα της προστασίας της υγείας.

Ο τραγουδιστής Νίκος Οικονομόπουλος δηλώνει με θέρμη:

«.. εκπροσωπώ τους ανθρώπους που θέλουν να κοινωνήσουν…..πως μπορούμε να έχουμε το Χριστό μέσα μας εάν δεν τον κοινωνήσουμε… θα κοινωνούσα μετά από λεπρό.»

Ο Σταμάτης Γονίδης προσεύχεται δημοσίως στον Κύριο.

Κι αντ’ αυτού στη διοικούσα εκκλησία ο αντίδικος οργώνει.

Επίσκοποι υπερθεματίζουν για τη μάσκα εντός εκκλησιών.

Ούτε λόγος για Αποκάλυψη. Τι ακούμε να αποκαλύπτει ο Θεός;

«ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ.»

Αυτό δε συμβαίνει με τη μάσκα- φίμωτρο;

To είπε και ο πρωθυπουργός. H μάσκα είναι το εμβόλιο πριν το εμβόλιο.

Δεν λέμε ακόμα σίγουρα ότι είναι σφράγισμα.. Αλλά πως μπορείς άνθρωπέ μου να το αποκλείεις πριν το δεις;

Υποστηρίζουν τις Θείες Λειτουργίες κεκλεισμένων των θυρών και την απαγόρευση Θείας Κοινωνίας στους πιστούς. Μιλούν προτεσταντίζοντας για «κατ‘ οίκον προσευχή» (άνευ κλάσης άρτου) είτε ως αμαθείς, είτε πονηρά εκμεταλλευόμενοι την άγνοια του λαού. Χαρακτηρίζουν το εμβόλιο ως ευλογία. Ούτε μία νύξη για Αποκάλυψη, για προφητείες, για άγιο Παϊσιο και χάραγμα.

Μιλούν και πράττουν με κουταλάκια μιας χρήσεως και ρίψη του Σώματος και Αίματος του Κυρίου σε χαρτιά μιας χρήσεως προς βρώση.

Τι βλασφημία! ΝΤΡΟΠΗ!!!

Πόσοι απ’ αυτούς ζηλεύουν και φθονούν αυτόν τον ευλογημένο επίσκοπο της μεγαλονήσου, τον απόγονο του φίλου του Χριστού μας, του Λαζάρου, για τον οποίο ο Κύριος έχυσε δάκρυ.

Τώρα πάλι ο Κύριος ρίχνει το δάκρυ του ως θυμίαμα για τα κρίματά μας και ως ευλογία. Ευλογία που μας δώρισε ένα άξιο συνεχιστή της Ορθοδόξου Παραδόσεως, ένα ίσως νέο Άγιο Μάρκο Εφέσου (τον Ευγενικό).

Τον ζηλεύουν (πολλοί ταγοί) γιατί δεν μπορούν να πράξουν όπως αυτός. Ο φόβος για τη θέση τους, τα οφίτσια και τα «κεκτημένα» τους, για τον δημόσιο διασυρμό τους ή και για τη ζωή τους, τους το απαγορεύει.

Φθόνος γιατί τους χαλάει τη δουλειά. Αφυπνίζει τον λαό και δίνει θάρρος στους τρομοκρατημένους και ανδρείο φρόνημα στους καταδιωκόμενους.

Κι έτσι αποκαλύπτεται η ολιγωρία τους. Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ!

Ας προσευχόμαστε όχι τόσο να μην διωχθεί (γνώρισμα του στρατιώτη του Χριστού είναι ο διωγμός και ο Σταυρός και όπως είπε και ο Κύριος «εἰ ἐμέ ἐδίωξαν, καί ὑμᾶς διώξουσιν» (Ἰω. 15:20)) αλλά να μην υπαναχωρίσει στις θέσεις του και να τον στηρίζει και να τον φωτίζει το Πνεύμα το Άγιο.

(Και να γνωρίζουμε ότι πέρα από κάθε προσωπολατρεία και γεροντολατρεία υπάρχει ένα κόσκινο που κοσκινίζουμε λόγους και έργα επισκόπων, γερόντων, θεολόγων επωνύμων και λαϊκών. Ποιο είναι αυτό;

Οι λόγοι και οι πράξεις των Πατέρων, των μαρτύρων και των οσίων της Ορθοδοξίας.

Ακολουθώντας από λατρεία ανθρώπινη το όποιον γέροντα ή επίσκοπο (όσο σεβαστός κι αν είναι μέχρι τη στιγμή της οποιαδήποτε πλάνης του) κινδυνεύουμε).

Απευθυνόμενος στους εν ενεργεία επισκόπους τους προτρέπω να σκεφτούν καλά. Να κατανοήσουν ότι και αυτοί αποτελούν μέρος των προφητειών.

Ο γέρων Αθανάσιος Μυτιλιναίος έλεγε κάποτε προφητικά:

«Αύριο μεθαύριο ποιος ξέρει τι νόμοι θα βγούνε; Νόμοι οι οποίοι μπορούν να μας απαγορεύουν να πάμε και στην εκκλησία, τι θα κάνουμε; Θα αρχίσουμε να υπολογίζουμε τους νόμους του κράτους όταν άπτονται εγγίζουν την πίστη μας;»

Ο άγιος Νείλος ο Αγιορείτης και Μυροβλύτης, ο Αββάς Μωϋσής, ο άγιος Ιππόλυτος,ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και πολλοί άλλοι μίλησαν. Προειδοποίησαν.

Ο άγιος Ιωάννης Μαξιμοβιτς έλεγε ότι «Στα έσχατα χρόνια το κακό και η αίρεση θα έχει τόσο εξαπλωθεί που οι πιστοί δεν θα βρίσκουν ιερέα και ποιμένα να τους προστατέψει από την πλάνη και να τους συμβουλέψει στη σωτηρία. Τότε οι πιστοί, δεν θα μπορούν να δεχτούν ασφαλείς οδηγίες από ανθρώπους άλλα οδηγός τους θα είναι τα κείμενα των αγίων Πατέρων. Ιδίως σε αυτήν την εποχή ο κάθε πιστός θα είναι υπεύθυνος για όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας»

Επίσης οι «αμαρτωλοί» καλλιτέχνες του πάλκου και του σανιδιού περιγράφονται κι αυτοί σε προφητείες.

Το λέει ο ίδιος ο Κύριος «λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν οὗτοι σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται» (Λουκ. 19,40).

Όχι μόνο οι μη «ειδικοί», οι μη θεολόγοι και οι λαϊκοί αλλά και οι πέτρες θα σηκωθούν να σας κυνηγούν.

Δεν ξέρετε, δεν το ζήσαμε προσφάτως ότι ο Κύριος έρχεται σαν κλέφτης και ότι παρότι αγωνιζόμαστε για διακρίσεις κι επιτυχία παράγοντας ατοπήματα και δογματικές διαστροφές αφήνουμε την τελευταία μας πνοή; Χωρίς προετοιμασία;

Θέλετε ο απολογισμός σας στον Κύριο να είναι η διαστροφή του δόγματος, η παραβίαση του Συντάγματος της Ορθοδοξίας δηλ. των κανόνων των Οικουμενικών Συνόδων, οι συνπροσευχές και τα συλλείτουργα με παπικούς και σχισματικούς και τέλος η νέα αίρεση της μασκοφορίας και της μολυσματικότητας της Θείας Κοινωνίας;

Επόμενο ήταν το πρώτο σφάλμα του οικουμενισμού δηλ. της αναγνώρισης των αιρέσεων ως ισότιμων με την Ορθοδοξία, να οδηγήσει στο δεύτερο, την κοινωνία με σχισματικούς και τέλος στο τρίτο και χειρότερο σε νέα αίρεση.

Ποια είναι αυτή;

Μα το ότι τα Μυστήριά μας έχουν καθαρά συμβολικό χαρακτήρα (κοινωνούμε δηλ. κρασί και άρτο και όχι Σώμα και Αίμα Χριστού), ότι οι ιεροί ναοί δεν είναι καθαγιασμένος τόπος, ότι οι εικόνες και τα Άγια Λείψανα μολύνουν.

Το επόμενο είναι να λεχθεί (μου λέει ο λογισμός μου ότι κάποιοι το πιστεύουν ήδη συνειδητά ) ότι δεν υπάρχει Χριστός.

Μη γένοιτο.

Πλέον με ευλογίες της ιεραρχίας μένουμε αλειτούργητοι. Ακοινώνητοι. Στα σπίτια το πλήρωμα της εκκλησίας μαντρωμένο και πνευματικά αποκομμένο.

Και πολλοί ιεράρχες δεν είναι διατεθειμένοι για ομολογία ή μαρτύριο.

Απ’ ότι φαίνεται όμως πολλοί λαϊκοί είναι. Θα διωχθούν και θα τιμωρηθούν όπως διαβεβαιώνει το αψευδές στόμα του Κυρίου μας :

«ἐπιβαλοῦσιν ἐφ' ὑμᾶς τάς χεῖρας αὐτῶν καί διώξουσι, παραδιδόντες εἰς συναγωγάς καί φυλακάς, ἀγομένους ἐπί βασιλεῖς καί ἡγεμόνας ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου» (Λουκ. 21:12)

Ας μελετούμε τα σημεία των καιρών. Η αδιαφορία γεννά την άγνοια. Και θυγατέρα της δεύτερης η αμφιβολία και η αμφισβήτηση.Γρηγορείτε αδελφοί, γιατί ο Κύριος θα μας πει «τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι;»

Αριστείδης Δασκαλάκης, Mηχ.Μηχανικός Α.Π.Θ., Αναλυτής Εφαρμογών-Προγραμματιστής, Σύμβουλος Τεχνολογίας, Συστημάτων Ποιότητας & GDPR, Τακτικό Μέλος Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδας-Αρθρογράφος

Γλώσσες Ιερατικές, λόγος … ανίερος

 Ὅσο μεγαλώνει ἡ πίεσι πρὸς τοὺς λαοὺς νὰ ὑποκύψουν στὰ σχέδια τῶν παγκοσμιοποιητῶν, τόσο μεγαλώνει καὶ ἡ προσπάθεια τῶν ἐντὸς ἐκκλησίας συνεργατῶν τους νὰ ἐξαπατήσουν καὶ νὰ πλανήσουν τὸν λαό τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ ἀποδεχτῇ ἀδιαμαρτύρητα τὸν διωγμὸ τῆς πίστεως καὶ τὴν σκλαβιὰ ποὺ ἔρχεται. Στὴν προσπάθειά τους αὐτὴν ὅχι μόνο οἱ ἴδιοι προδίδουν τὴν πίστι, ἀλλὰ συκοφαντοῦν ὅσους ἀντιδροῦν (μὲ ὅποιον τρόπο μποροῦν καὶ στὸν βαθμὸ ποὺ μποροῦν) στὸν διωγμὸ.

Ἐπιβάλλουν ὅποιο παράλογο ἤ ἐξευτελιστικὸ τῆς πίστεως μέτρο ἀποφασίζουν οἱ κυβερνῶντες, καὶ τὸ παρουσιάζουν ὡς δείγμα συνέσεως καὶ ἀρετῆς. Διαστέφουν τὴν διδασκαλία τῶν ἁγίων πατέρων καὶ ὅσους διαμαρτύρωνται τοὺς ἐμφανίζουν ὡς ἐπηρμένους καὶ ἀνυπάκουους. Ἑφαρμόζουν τὸ συνηθισμένο, ὅ,τι καλύτερη ἄμυνα εἶναι ἡ ἐπίθεσι. Οἱ ναοὶ ἔχουν κλείσει, δὲν τιμῶνται οἱ μνῆμες τῶν ἁγίων, φρουροῦν τὶς ἐκκλησίες ἀστυνόμοι καὶ ἰδιωτικὲς ἐταιρείες γιὰ νὰ μὴν πᾶνε οἱ ἄνθρωποι νὰ ἐκκλησιαστοῦν καὶ νὰ προσκυνήσουν στὰ πανηγύρια. Δὲν ἐπιτρέπεται σὲ κανέναν νὰ μετακινηθῇ γιὰ νὰ πάῃ στὸν ναὸ ἤ στὸ κοιμητήριο, δὲν προβλέπεται, λέει, ἐνῷ προβλέπεται νὰ πάει τὸ κατοικίδιο βόλτα. Ὅλα αὐτὰ τὰ βλέπουν καλά καὶ ἅγια.

Δαιμονίζονταν ὅταν ἔβλεπαν κανένα νὰ μὴν φοράει φίμωτρο μέσα στὸν ναό τοῦ Θεοῦ, νὰ προσκυνάῃ τὶς ἅγιες εἰκόνες ἤ νὰ φιλάει τὸ χέρι τοῦ παπά. Τὸν ἀποκαλοῦσαν φαρισαῖο καὶ ὑποκριτὴ καὶ ἀνάλγητο:

«Βρέθηκα λίγο καιρό πριν σε μία Εκκλησία. Η συντριπτική πλειονότητα των πιστών, τηρούσε τα μέτρα. Εκτός από δύο «ευσεβείς» που στέκονταν επιδεικτικά στα πρώτα στασίδια με «επηρμένην οφρύν» χωρίς μάσκα. Ένιωσα σα να έβλεπα τον Φαρισαίο της παραβολής και να λέει: «Οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων». Στην πραγματικότητα φορούσαν μια πολύ πιο χοντρή μάσκα υποκρισίας και αναλγησίας».

Ἀργολίδος Νεκτάριος (1)

(Παραθέτω λίγα ἀπὸ τὰ λόγια τους γιὰ νὰ δῇ, ὅποιος τὸ ἀγνοεῖ, σὲ ποιὸ ἐπίπεδο ἔχει φτάσει τὸ κήρυγμα τῶν σημερινῶν διαδόχων τῶν ἀποστόλων, ποὺ εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ μεταφέρουν στοὺς πιστοὺς τὸν λόγο καὶ τὴν πράξι τῆς ἐκκλησίας, δηλαδὴ τοῦ Κυρίου καὶ τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν ἁγίων του.)

Βλέπετε, ἀπὸ τὴν μιά «ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν πιστῶν» καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη οἱ ἐλάχιστοι χλευαζόμενοι ὡς «εὐσεβεῖς»… Κατὰ τὴν γνώμη τους οἱ ἄνθρωποι ποὺ στέκονταν μέσα στὸν ναὸ, ὅπως στέκονταν τώρα καὶ δυὸ χιλιάδες χρόνια οἱ χριστιανοί, εἶναι οἱ ψευδοευσεβεῖς – – οἱ ὑποκριτὲς, οἱ ἐπιδειξίες καὶ οἱ ἀνάλγητοι. Καὶ αὐτοὶ ποὺ τρομοκρατημένοι ἀπὸ μία ἀσταμάτητη καὶ ἀπατηλή προπαγάνδα φόβου τῶν μέσων χειραγωγήσεως γιὰ τὴν ὑγεία τους, καὶ ἀπὸ τὶς ἐντολὲς τῆς ἱεραρχίας καὶ τὴν προσπάθειά της νὰ τοὺς πείσῃ ὅτι ὁ ναὸς δὲν διαφέρει σὲ τίποτε ἀπολύτως ἀπὸ ἕνα μπακάλικο ἤ ἕνα ἐστιατόριο καὶ εἶναι τόπος μολύνσεως, τηροῦν τὰ «μέτρα», εἶναι πλέον οἱ κανονικοὶ (μασκοφορεμένοι) πιστοὶ· ἔστω καὶ ἄν αὐτὴ ἡ κανονικότης εἶναι δυὸ τριῶν μηνῶν….

Τώρα ἀφρίζουν ὅταν μαθαίνουν ὅτι οἱ ἄνθρωποι ψάχνουν νὰ βροῦν ἐκκλησία γιὰ νὰ μεταλάβουν αὐτοὶ καὶ τὰ παιδιά τους. Λυσσοῦν καὶ συκοφαντοῦν καὶ βρίζουν πιστοὺς καὶ ἱερεῖς:

«Τέλος θέλω να αναφερθώ στο φαινόμενο των ¨κρυφών λειτουργιών¨. Παρά τις συστάσεις της Ιεράς Συνόδου, εφημέριοι, γέροντες και γερόντισσες καλούν επιλεκτικά τους «δικούς τους» να μεταλάβουν ¨κρυφά¨ που σημαίνει «εμείς να σωθούμε και οι άλλοι να πάνε στο πυρ το εξώτερον. Φτάσαμε δηλαδή στο σημείο να χρειάζεται μέσον για να κοινωνήσεις!»

Αναρωτιέμαι: Είναι η Θεία Κοινωνία ατομικό γεγονός, ή αποκλειστικά και μόνον για κάποια χριστιανική ελίτ; Μεμέρισται ο Χριστός; Οι άλλοι δεν είναι μέλη του Χριστού;»

Ἀργολίδος Νεκτάριος.(1)

Ἄλλο ἱερατικὸ στόμα , ἵδια τὰ λόγια καὶ τὰ νοήματα καθότι ἴδιο τὸ πνεῦμα καὶ ὁ διδάσκαλος:

«Ακούμε τις ημέρες αυτές από δεκάδες, έως εκατοντάδες πιστούς, μετά επάρσεως να ομολογούν ότι κλήθηκαν μυστικά σε ιδιωτικές λειτουργίες, σε μοναστήρια και ενορίες, σε σπίτια και εξοχικές κατοικίες, όπου ο «Γέροντας» κάλεσε μια λίστα «δικούς» του ανθρώπους, της παρέας, της ομάδας, του κύκλου, μια «ευσεβή ελίτ», ώστε να λειτουργηθούν και να κοινωνήσουν.

Αλήθεια, ποια ορθόδοξη πνευματικότητα, ποιο θεολογικό και πατερικό κείμενο, ποια αγιοπνευματική παράδοση, είναι εκείνη που λέει ότι μπορώ να κοινωνώ σε κρυφές Λειτουργίες, αδιαφορώντας εάν το σύνολο της εκκλησίας μου, δηλαδή των αδελφών μου, των μελών του Σώματος του Χριστού, μετα πόνου και πένθους δεν μπορεί να το πράξει;»

π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος (2)

Ποιὲς κρυφὲς λειτουργίες; Δὲν ἔχουν καταλάβει ὅτι ἔχουν κλείσει οἱ ἐκκλησίες; Ποιὲς εἶναι «οἱ συστάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου»; Νὰ μὴν γίνονται κανονικὲς θεῖες λειτουργίες. Νὰ γίνονται λειτουργίες χωρὶς λαό. Ἀλλὰ λειτουργία χωρὶς λαὸ δὲν νοεῖται. Γιὰ τὸν λαό γίνεται. Γιὰ νὰ κοινωνήσουν οἱ ἄνθρωποι, ποὺ θέλουν καὶ μποροῦν, τὸ σώμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Ἀπὸ αὐτὸν παίρνει τὸ ὄνομά της. Καὶ ὑπάρχουν ἀκόμη ἱερεῖς ποὺ ξέρουν τὸ χρέος τους, ποὺ γνωρίζουν τὴν ἀποστολή τους, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ παραβιάσουν τὴν ἱερατική τους συνείδησι, καὶ δὲν κλειδώνουν τὶς πόρτες. Οὔτε καλοῦν «δικούς τους», οὔτε ἐπιλέγουν, οὔτε στὰ κρυφά κάνουν κάτι. Ἄν κάποιος θέλει νὰ μεταλάβει καὶ τηλεφωνήσει σὲ κάποιον παπά ποὺ ξέρει καὶ τὸν ρωτήσει, τί θὰ κάνει ὁ παπᾶς; Ἤ φοβούμενος ἐξουσίες καὶ δεσπότες, θὰ κλειδώσῃ τὶς πόρτες καὶ θὰ κάμῃ Θεία Λειτουργία ἀφήνοντας τὸν ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν ἔξω. Ἤ διακινδυνεύων στὶς συμπληγάδες αὐτὲς, καίσαρες καὶ δεσπότες, ἀλλὰ τιμῶντας τὸν ὄρκο καὶ τὴν πίστι του στὸν Χριστό θὰ ἀφήσῃ τοὺς ἀνθρώπους νὰ κοινωνήσουν.

Οἱ ἄνθρωποι πάλι θὰ πρέπει, γιὰ νὰ πάνε στὴν ἐκκλησία, νὰ προφυλασονται σὰν κακοποιοί, σὰν παράνομοι. Πού; Στὴν ὀρθόδοξη Ἐλλάδα. Γιατί; Γιατὶ οἱ «δοκοῦντες ἐπίσκοποι» ὑπακούοντας σὲ κάτι νεανίσκους «δοκοῦντες ἄρχειν τοῦ λαοῦ» (πατριοὺς τοῦ ἀπορφανισμένου γένους τοὺς ὀνομάζει ὁ Παπαδιαμάντης) καὶ κάτι «εἰδικοὶ», ποὺ ὁ Ἱπποκράτης δύσκολα θὰ τοὺς κατέτασσε στοὺς ἰατροὺς, ἐπειδὴ τὸ ἱατρικὸ λειτούργημα τὸ ὑπέταξαν στὶς σκοτεινὲς πολιτικὲς σκοπιμότητες ἔναντι ἀργυρίων καὶ προβολῆς, ὅλοι αὐτοὶ μαζὶ ἔκλεισαν τὰ ἱατρεία τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, τὶς ἐκκλησιές.

Τὸ γεγονὸς αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ ξεκινᾶ ἀπὸ τὸ σπίτι του μαζί μὲ τὰ παιδιά του καὶ ψάχνει νὰ βρῇ ἐκκλησία ἀνοιχτὴ νὰ μεταλάβουν, διακινδυνεύοντας πρὸς τὸ παρὸν πρόστιμα -ἀργότερα θὰ δοῦμε τὰ ἐπόμενα- οἱ ἱερατικοί αὐτοὶ νόες θεωροῦν ὅτι: «σημαίνει «εμείς να σωθούμε και οι άλλοι να πάνε στο πυρ το εξώτερον. Φτάσαμε δηλαδή στο σημείο να χρειάζεται μέσον για να κοινωνήσεις!»

Τί τοὺς ψιθυρίζουν στὰ ἱερατικά τους αὐτιά τὰ ταγκαλάκια!!! Ὁ ἄνθρωπος ποὺ πάει ἐξομολογημένος καὶ μὲ πόθο νὰ κοινωνήσει διακινδυνεύοντας «θέλει νὰ σωθεῖ μόνος του καὶ οἱ ἄλλοι νὰ πάνε στὸ πύρ τὸ ἐξώτερον»!!! Καταλάβατε ἀδελφοί; Ὅποιος πάει νὰ μεταλάβει θέλει νὰ σωθεῖ καὶ νὰ πάνε οἱ ἄλλοι στὴν κόλασι!!!

Εἶναι «ἐλὶτ» ὅσοι θέλουν νὰ μεταλάβουν; Μὲ τὸ νὰ μεταλάβεις χωρίζεσαι ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἤ ἐνώνεσαι μὲ ὅλους μέσα στὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ;

Καὶ ἐνῷ ἐκστομίζουν τέτοιες βλασφημίες διερωτῶνται «ποια ορθόδοξη πνευματικότητα, ποιο θεολογικό και πατερικό κείμενο, ποια αγιοπνευματική παράδοση» ἐπιτρέπει ὅλα αὐτά;

Ἄν τοὺς ἀντιστρέψει κανεὶς τὰ ἐρωτήματα, τί θὰ ἀπαντοῦσαν; Ποιὸ θεολογικὸ ἤ πατερικὸ κείμενο καὶ ποία ἁγιοπνευματικὴ παράδοσι ἐπιτρέπει αὐτὰ ποὺ λένε καὶ κάνουν; Ἄς παραθέσουν ἔστω καὶ ἕνα, ἀλλὰ ὄχι διαστρεβλωμένο, ὅπως πάντα κάνουν. (Ἄν βρεθεῖ λίγος χρόνος καὶ θέλει ὁ Θεός, θὰ παρουσιάσουμε ὅποτε μπορέσουμε τὰ .. πατερικὰ ποὺ χρησιμοποιοῦν στὰ κείμενά τους)

Ὅταν ὁ ἁγιασμένος χώρος τοῦ ναοῦ, ὅ,τι ὑπάρχει καὶ ὅ,τι τελεῖται ἐντὸς του, κατηγορεῖται ἀπὸ κάποιους ὡς μολυσμένος καὶ ἐπικίνδυνος καὶ πρέπει νὰ κινούμεθα καὶ νὰ συμπεριφερόμεθα ἐντὸς του ὅπως ὁρίζουν γιατροὶ καὶ κυβερνῆτες καὶ τὰ ὄργανα τοῦ διαβόλου, καὶ ἐν τέλει κλειδώνεται καὶ ἀπαγορεύεται ἡ εἰσοδος σ᾿ αὐτόν, οἱ χριστιανοὶ τί πρέπει νὰ κάμουν; Δὲν καταλαβαίνουν ὅτι στὴν οὐσία κατηγορεῖται ὁ Θεὸς, ὅτι δὲν εἶναι Θεὸς παντοδύναμος; Ποιὸς θὰ δώσῃ μαρτυρία γιὰ τὸν Θεό; Ἐμεῖς. Ἐμᾶς ἔστειλε νὰ μαρτυρήσουμε γι’ αὐτὸν καὶ νὰ πείσουμε αὐτοὺς ποὺ τὸν κατηγοροῦν. Ἄν δὲν μαρτυρήσουμε ἐμεῖς, εἴμαστε αἵτιοι καὶ γιὰ τὴν δική τους πλάνη:

«Μάρτυρές ἐσμεν παρὰ τοῦ Θεοῦ πεμφθέντες. Κρίνεται παρὰ ἀνθρώποις τισὶν ὁ Θεὸς, ὅτι οὐκ ἔστι Θεός· ἔπεμψεν ἡμᾶς μαρτυρήσοντας αὐτῷ. Μαρτυρήσωμεν καὶ πείσωμεν τοὺς δικάζοντας· ἂν μὴ μαρτυρήσωμεν, καὶ τῆς ἐκείνων πλάνης ἡμεῖς ἐσμεν αἴτιοι.» ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG60,330

Δὲν συμφωνοῦν αὐτοὶ οἱ κληρικοὶ ὅτι ἐμεῖς οἱ σημερινοὶ χριστιανοὶ -καὶ πρῶτοι αὐτοὶ ὡς κληρικοί- εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ δίδουμε μαρτυρία γιὰ τὴν πίστι καὶ νὰ μὴν προδίδουμε αὐτὰ ποὺ μᾶς ἐμπιστεύτηκε ὁ Θεός; Καὶ ὅχι μόνον ὅτι ἀφορᾶ τὰ δόγματα, ἀλλἀ καὶ σὲ ὅτι ἀφορᾶ τὴν ζωή, τὸ παράδειγμα ποὺ δίνουμε ἐνώπιον τῆς ἀνθρωπότητος. (Θαυμᾶστε, τὴν δογματικὴ μαρτυρία μας … ἀπὸ Κολυμπάρι μέχρι Οὐκρανία … πόσο εἶναι ἀνταξία τῶν ἁγίων πατέρων!!! Ὅσον ἀφορᾶ δὲ τὴν ἀδράνειά μας, μποστὰ στὴν παροῦσα ἐπιβολή τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ, ἀκόμη καὶ οἱ δυτικοὶ, ποὺ ὡς ἄνθρωποι, ἀντιδροῦν θὰ μᾶς περιφρονοῦν. Ἄντε μετὰ νὰ τοὺς μιλήσεις γιὰ Ὀρθοδοξία) Ὁ μάρτυς ὅ,τι εἶδε καὶ ὅ,τι ἄκουσε τὸ μαρτύρησε σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ τίποτα δὲν τὸν ἐμπόδισε:

«Τοιούτους καὶ ἡμᾶς εἶναι χρὴ μάρτυρας, καὶ μὴ προδιδόναι, ἃ ἐνεπιστεύθημεν· οὐ περὶ δογμάτων λέγω μόνον, ἀλλὰ καὶ περὶ βίου. Ὅρα γάρ· ὅτι εἶδεν, ὅτι ἤκουσε, μαρτυρεῖ πᾶσιν ἀνθρώποις, καὶ οὐδὲν αὐτὸν ἐκώλυσε». ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG60,330

Τὸν μάρτυρα τίποτα δὲν τὸν ἐμπόδισε. Τί-πο-τα. Τί λένε γι᾿ αὐτὰ οἱ ἅγιοι αὐτοὶ κληρικοί μας; Πῶς τὰ βλέπουν; Φανατικὰ καὶ ἀπάνθρωπα; Ἀκριβῶς, ἔτσι τὰ βλέπουν. Γι᾿ αὐτὸ δικαιολογοῦν ἀπολύτως ὅσα οἱ ἴδιοι κάνουν ἤ ἀνέχονται. Ὅλα, λένε, ὀφείλονται στὸν φόβο τῆς ἀρρώστιας καὶ τοῦ θανάτου ποὺ ὁδηγοῦν δικαιολογημένα στὸ κλείσιμο τῶν ναῶν, ἄρα ἐμεῖς οὔτε ἐκουσίως τοὺς κλείνουμε καὶ δικαιολογημένοι εἴμαστε. Ἔτσι κοροϊδεύουν τὶς συνειδήσεις τῶν ἀνθρώπων:

«Η απουσία μας από το ναό δεν γίνεται εκούσια, ούτε αδικαιολόγητα. Υπάρχει σοβαρός λόγος και το γνωρίζουμε όλοι. Δυστυχώς είδαμε τα αποτελέσματα σε ομόδοξες χώρες, όπου ολόκληρες ενορίες και μοναστήρια βίωσαν τις θλιβερές συνέπειες».

Ὁ Ἀργολίδος Νεκτάριος (1)

Πῶς δὲν γίνονται ἐκουσίως; Ἐκουσίως ἔκλεισαν τὶς ἐκκλησίες. Ἐκουσίως μασκάρεψαν τοὺς ἀνθρώπους. Ἐκουσίως συνήργησαν στὸν ἐκφοβισμό τους. Ἐκουσίως συμμετείχαν –καὶ συνεχίζουν- στὴν ὕβρι καὶ τὴν φθορά τῆς πίστεως. Τί ἔγινε; Τοὺς ἀπείλησαν; Τοὺς βασάνισαν; Τοὺς ξυλοκόπησαν; Ὄχι, βέβαια. Ἐμεῖς τοὺς βλέπουμε νὰ ποζάρουν μασκαρεμένοι δίπλα σὲ πρωθυπουργοὺς καὶ ὑπουργοὺς καὶ κάθε ἀρχὴ καὶ ἐξουσία καὶ, σίγουρα, ἄν δὲν φοροῦσαν τὶς μουρίδες θὰ χαμογελοῦσαν κιόλας. Μόνοι τους καὶ προκαταβολικῶς συνενοήθηκαν μὲ τὸν καίσαρα καὶ ἔγιναν ὅλα αὐτά. Ὁ Μόρφου Νεόφυτος γιατὶ ἔχει τὶς ἐκκλησίες του ἀνοιχτές; Οἱ ἴδιες ἀπαγορεύσεις ὑπάρχουν καὶ ἐκεί.

Μάλιστα κάποιοι ἀπ΄ αὐτοὺς, δὲν θέλουν νὰ ἀνοίξουν οἱ ναοὶ καὶ χειροκροτοῦν τὴν κυβέρνησι ποὺ τοὺς ἔκλεισε:

«Ἐγὼ δὲν ἐννοῶ νὰ ἀνοίξουν τὰ οἰκοδομήματα τῶν ναῶν γιὰ νὰ εἰσέλθουμε, ποὺ πολὺ καλὰ ἔκανε ἡ Κυβέρνηση καὶ τὰ ἔκλεισε ἀφοῦ ὁ λαός μας ἔδειξε καὶ γενικὰ συνεχίζει νὰ δείχνει (ἴσως ἀπὸ κόπωση) ἐλλειπὴ εὐθύνη πάνω στὸ θέμα».

Ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος (3)

Πράγματι, ἄνθρωποι ἀρρώστησαν καὶ πέθαναν ἀπὸ τὴν παροῦσα ἀσθένεια -ὄχι βέβαια ἀπὸ τὰ ἐντὸς τοῦ ναοῦ τελούμενα- καὶ εἶναι ἀπολύτως φυσιολογικὸ ὅτι ὡς ἄνθρωποι θὰ ἀρρωστήσουν καὶ θὰ πεθάνουν καὶ δεσπότες καὶ ἱερεῖς καὶ καλογέροι. Καὶ ἐμεῖς ὅλοι, ὅποτε θελήσει ὁ Θεὸς θὰ ἀφήσουμε τὸν κόσμο ἐτοῦτο, εἴτε ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἀρρώστια, εἴτε ἀπὸ ἄλλη, εἴτε ἀπὸ ἄλλον λόγο.

Ἀλλὰ ἐδῶ συκοφαντεῖται ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς, ἡ ἴδια ἡ πίστις καὶ οἱ χριστιανοὶ, μὲ τὸν φόβο ποὺ τοὺς ἔχει καταλάβει καὶ τὴν στάσι ποὺ κρατοῦν, ἐνισχύουν τὸν εὔλογο φόβο καὶ ἐπιβεβαιώνουν τὴν ἀπιστία ὅσων δὲν ἔχουν γνωρίσει τὸν Θεό. Τί γίνεται μὲ αὐτοὺς; Ἀδιαφοροῦμε; Δὲν πρέπει νὰ μαρτυρήσουμε τὴν πίστι ἐνώπιον ὅλων τῶν ἀνθρώπων; Αὐτὸ εἶναι οἱ μάρτυρες. Δὲν πείθουν αὐτοὺς ποὺ γνωρίζουν, ἀλλὰ αὐτοὺς ποὺ δὲν γνωρίζουν:

«Μάρτυς ἔσῃ, φησὶ, πρὸς πάντας ἀνθρώπους· οὐχὶ πρὸς τοὺς οἰκείους μόνον, ἀλλὰ καὶ πρὸς τοὺς ἀπίστους· οἱ γὰρ μάρτυρες τοῦτό εἰσιν, οὐχὶ τοὺς εἰδότας πείθουσιν, ἀλλὰ τοὺς οὐκ εἰδότας». ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG60,330

Τί λένε οἱ πνευματικοὶ αὐτοὶ ποιμένες μας γι᾿ αὐτά; Συμφωνοῦν ἤ ἔχουν τὶς ἐνστάσεις τους; Καλά τὰ λένε οἱ ἅγιοι ἤ κάπως ὑπερβάλουν καὶ εἶναι ἐκτὸς νέας ἐποχῆς καὶ νέου ξεκινήματος ( Great Reset); Καὶ βέβαια οἱ ἅγιοι λένε ὅτι σὲ καιρὸ ποὺ πρέπει νὰ μαρτυρήσουμε τὴν πίστι μας δὲν πρέπει νὰ λυπηθοῦμε οὔτε λεφτὰ, οὔτε περιουσίες, οὔτε τέκνα, οὔτε γονεῖς, οὔτε τὸ κορμί μας, οὔτε τὴν ἴδια τὴν ψυχή μας. Ἀλλὰ πρέπει νὰ παραδώσουμε τοὺς ἑαυτοὺς μας μέχρι θανάτου γιὰ νὰ βροῦμε τὴν ψυχή μας στὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν:

«Ἐν καιρῷ μαρτυρίου μὴ φεισώμεθα χρημάτων, μὴ κτημάτων, μὴ τέκνων, μὴ γονέων, μὴ σώματος, μηδὲ αὐτῆς τῆς ψυχῆς· ἀλλὰ παραδῶμεν ἑαυτοὺς μέχρι θανάτου, ἵνα, ὡς προεῖπον, εὕρωμεν τὴν ψυχὴν ἑαυτῶν ἐν τῇ τῶν οὐρανῶν βασιλείᾳ». ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: Εἰς τό· «Πορεύεσθε εἰς τὴν κατέναντι κώμην καὶ εὑρήσετε πῶλον δεδεμένον». TLG 2,10,3

Γίνονται δεκτά αὐτά; Ἥ εἶναι «φονταμενταλιστικά» καὶ «ὑπερορθόδοξα» ὅπως λένε οἱ καλοὶ οἰκουμενιστές μας; Ἄν ἰσχύουν ὅμως -ποὺ ἰσχύουν, φυσικά- τότε ὅλο τὸ κατασκεύασμα ποὺ ἔχει ὁδηγήσει ἐδὼ τὰ πράγματα καταρέει, γιατὶ στηρίζεται στὸν φόβο μὴν χάσουμε τὶς περιουσίες, τὰ λεφτά καὶ τὴν καλοπέρασή μας (πρόστιμα, φυλακίσεις, ἐργασία -καὶ ὅτι ἄλλο σκεφτοῦν οἱ δημοκράτες κυβερνῶντες), στὸ τί θὰ γίνει μὲ τὰ παιδιά μας καὶ στὸν φόβο τῆς ἀρρώστιας καὶ τοῦ θανάτου, ποὺ ξεκίνησε ἀπὸ «ἀγάπη» γιὰ τοὺς γέρους καὶ ἀσθενεῖς, ἀπλώθηκε (ἡ «ἀγάπη») σὲ ὅλους τοὺς συνανθρώπους καὶ κατέληξε στὴν ἀγάπη τοῦ σαρκίου μας καὶ στὴν θεώρησι τοῦ κάθε συνανθρώπου ὡς ἀπειλῆς γιὰ μᾶς καὶ τὴν ὑγεία μας ἐξ οὔ καὶ φοβάτε ὁ ἕνας νὰ πλησιάσῃ τὸν ἄλλον ἄνθρωπο καὶ τὸν βλέπει σὰν ἀπειλή καὶ κίνδυνο. Κοινωνικὴ ἀποστασιοποίησι τὸ ὀνόμασαν καὶ τὸ εἰσήγαγαν οἱ ποιμένες μας καὶ στὶς ἐκκλησίες…

Ἀλλὰ ἔτσι γίνεται πάντα. Ὅταν ξεκινήσει κανεὶς ἀπὸ λάθος θεώρησι τῶν πραγματων θὰ καταλήξει ἀναπόφευκτα σὲ λανθασμένες πράξεις. Γι᾿ αὐτὸ ὁ διάβολος (ποὺ κάνει κουμάντο στὸν κόσμο μὲ τὰ ὄργανα του, τὶς θεωρίες τους καὶ τὶς ἰδεολογίες τους καὶ τοὺς ἀνθρωπισμούς τους) εἰσήγαγε στὸ κόσμο τὸ πεπρωμένο, γι᾿ αὐτὸ εἶπε ὅτι δὲν ὑπάρχει πρόνοια στὸν κόσμο, ὅτι ὑπάρχουν φύσεις ἀγαθὲς καὶ κακὲς. Γι᾿ αὐτὸ τὸν παρουσίασε κακὸ, ἄναρχο καὶ ὑλικό, γι᾿ αὐτὸ κάνει τὰ πάντα γιὰ νὰ καταστρέψει τὴ ζωή μας. Οὔτε μπορεῖς ἀπὸ τέτοια διεφθαρμένα δόγματα νὰ ξεφύγῃς μὲ τέτοιο βίο, οὔτε νὰ μείνῃς στὴν ὑγιαίνουσα πίστι, ἀλλὰ εἶσαι ἀναγκασμένος νὰ τὰ ἀποδεχτῇς (τὰ δόγματα τὰ διεφθαρμένα).

«Διὰ τοῦτο τὴν εἱμαρμένην εἰσήγαγεν ὁ διάβολος, διὰ τοῦτο ἀπρονόητον ἔφησεν εἶναι τὸν κόσμον, διὰ τοῦτο φύσεις ἀγαθὰς καὶ κακὰς, διὰ τοῦτο κακὸν ἄναρχον καὶ ὑλικὸν ὑποτίθεται, διὰ τοῦτο πάντα πράττει, ἵνα διαφθείρῃ τὸν βίον ἡμῶν. Οὔτε γὰρ ἀπὸ διεφθαρμένων δογμάτων δυνατὸν ἀνενεγκεῖν βίου ὄντα τοιούτου, οὔτε μένειν ἐν ὑγιαινούσῃ πίστει· ἀλλ’ ἀνάγκῃ πολλῇ ταῦτα παραδέξασθαι». ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG60,332

Σὲ τέτοιο γήπεδο παίζει μπάλα ὁ διάβολος καὶ τὰ ὄργανά του. Σὲ τέτοιο ἐπίπεδο κατέβασαν τὴν ἐκκλησία οἱ σημερινοὶ μισθωτοὶ ποιμένες της. Ὅταν δὲν ὑπάρχει Θεὸς προνοῶν, ὅταν δὲν ὑπάρχει ἐλεύθερος ἄνθρωπος, ὅταν ὅλα εἶναι ὕλη καὶ μόνον ὕλη, ὅταν ὅλα εἶναι τυχαία, ὅταν τὸ καλὸ ἤ τὸ κακὸ δὲν εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἐλευθέρας ἐπιλογῆς καὶ εὐθύνης, ὅταν ὅλα εἶναι ὅτι βλέπεις γύρω σου καὶ τίποτε ἄλλο, τότε βασιλεύει ὁ φόβος, ἡ δύναμη τῶν κεφαλαιοκρατῶν, ἡ κάθε λογῆς φεουδαρχικὴ ἐξουσία (πολιτικὴ καὶ ἐκκλησιαστική), ἡ διάθεσις ὑποταγῆς τοῦ ἄλλου καὶ ἡ μοιρολατρία. Ἐκεὶ ἀνθοῦν οἱ ἱδεολόγοι, ποὺ ἄλλα λένε καὶ ἄλλα κάνουν, ἀρκεῖ νὰ περάσουν καλά στὸ ἐφήμερο πέρασμα τους ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτὸν. Ὅταν ἀκόμη καὶ αὐτοὶ, ποὺ προσφέρθηκαν νὰ ὑπηρετήσουν τὸν Θεὸ, τέτοια φρονοῦν καὶ διδάσκουν, γιατὶ ἔχουν κολήσει στὴ φλούδα τῆς γῆς σὰν στρείδια (ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, Ψαλμ.142) ἐνῷ θὰ ἐπρεπε νὰ προτρέπουν ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας. Ὅταν, ἀντὶ νὰ ἀκολουθοῦν, περιφρονοῦν τοὺς πατέρες καὶ τοὺς ἁγίους («νεοπατερικοί», γάρ), τότε καὶ μάσκες βάζεις, καὶ τὴ σκιά σου φοβᾶσε, καὶ τὶς ἐκκλησίες κλείνεις, καὶ τοὺς τσιορδοχαρδαλιάδες ἀνέχεσαι καὶ προσκυνᾶς, καὶ χριστιανὸς νομίζεις ὅτι εἶσαι καὶ ὅλα ἐπιτρέπονται γιὰ σένα, νὰ λές καὶ νὰ ξελές.

Ἁποδεχόμαστε τὸν ξεφτιλισμὸ, τὸν φόβο, αὐτὴν τὴν τραγελαφικὴ κατάστασι ποὺ ζοῦμε σήμερα, χωρὶς νὰ ξεσηκωνόμαστε γιὰ νὰ διαλύσουμε τὴν κατάστασι τοῦ δέους ποὺ μᾶς ἔχει ἐπιβληθῇ, χωρὶς νὰ σπάσουμε τὰ δεσμὰ ποὺ μᾶς τυλίγουν. Ἀκόμη καὶ ἄν δὲν ὑπῆρχε κόλασι, ποιὰς κολάσεως δὲν εἶναι χειρότερο τὸ νὰ ζῇς πάντοτε κάτω ἀπὸ τὸν φόβο, ποτὲ νὰ μὴ βρίσκεις θάρρος, ποτέ νὰ μὴν ἀπελευθερώνεσαι;

«Λύωμεν τοίνυν αὐτῆς τὸ δέος, διαῤῥήξωμεν τὰ δεσμά. Εἰ γὰρ μὴ κόλασις ἦν, ποίας ταῦτα κολάσεως οὐ χείρω, ὑπὸ φόβῳ ζῇν ἀεὶ, μηδέποτε θαῤῥεῖν, μηδέποτε ἀνίεσθαι;» ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG60,332

Αὐτὰ τὰ ἤξεραν οἱ ταλαίπωροι, ἀγράμματοι προπάτορες μας, ποὺ ἐπαναστάτησαν καὶ θυσιάστηκαν γιὰ νὰ μᾶς ἀφήσουν ἐλεύθερη πίστι καὶ πατρίδα φωνάζοντας: «Καλύτερα μιᾶς ὥρας ἐλέυθερη ζωὴ, παρὰ σαράντα χρόνια σκλαβιὰ καὶ φυλακή». Δὲν τὰ γνωρίζουν ὅμως ἤ δὲν τὰ ἀσπάζονται οἱ πολυσπουδαγμένοι καὶ πολυξεροι ἐπιστήμονες, ἄρχοντες καὶ ἱεράρχες μας…

Ἀλλὰ αὐτὰ εἶναι παληομοδίτικα δὲν εἶναι τῆς νέας ἐποχῆς…

Γεώργος Κ. Τζανάκης Ἀκρωτήρι Χανίων. 2/12/2020

Παραπομπὲς:

(1) Αργολίδος Νεκτάριος: »Η πανούκλα και ο covid-19» https://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/40729-argolidos-nektarios-i-panoukla-kai-o-covid19

(2) π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΣΩ ΠΟΡΤΑ http://plibyos.blogspot.com/

(3) Αλεξανδρουπόλεως: »Εορτή Εισοδίων της Θεοτόκου στη χρονιά του κορωνοϊού» https://drive.google.com/file/d/1oEVpfN2XX7pB7gySCQVqsuFIBwGOF_V4/view

SHARE THIS:

Οι σύγχρονοι αναζητητές του Χριστού

Η πλέον «μοδάτη» και «κουλτουριάρικη» έκφραση που θα χρησιμοποιήσουν οι περισσότεροι για να περιγράψουν τη σχέση τους με τον Θεό, μισοκλείνοντας ελαφρώς τα βλέφαρα για να προσδώσουν φιλοσοφικότητα και υψηλή διανοητικότητα στην βαρυσήμαντη απάντησή τους, είναι: «εγώ αναζητώ.. ψάχνω να βρω τον Θεό!»

Ειλικρινά, ποτέ δεν θα μπορούσα να υποβιβάσω την ειλικρινή αναζήτηση του Θεού. Αυτό όμως που με προβληματίζει είναι ότι σπανίως ενδιαφέρεται κάποιος να φθάσει πραγματικά στον Θεό.

Η αίσθηση συναισθηματικής κάλυψης από την αφηρημένη και αδιάφορη «αναζήτηση της αλήθειας και του Θεού», λειτουργεί πάντοτε ως πρόφαση που μπορεί να συντροφεύει μέχρι «τας δυσμάς του βίου».

Ελλοχεύει ο κίνδυνος να προσλάβουμε ως πρότυπο για την πνευματική μας ζωή την «πτωχική Ιθάκη» του Καβάφη, όπου σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι!

Και έτσι κανείς δεν βιάζεται να φθάσει και να βρει τον Θεό, αφού το ταξίδι έχει αξία!

Το χειρότερο είναι ότι ακούς ακόμα και ιερείς να επικαλούνται για τον εαυτό τους την «αναζήτηση του Θεού».

Μα ο ιερέας δεν μπορεί να αναζητά τον Κύριο, αλλά πρέπει να τον έχει ήδη βρει και μάλιστα να Τον ακολουθεί με πιστότητα και ακρίβεια!

Ο ιερέας το μόνο που πρέπει να αναζητά, αναφορικά με τον Θεό, είναι η προσωπική κάθαρσή του και ο εσωτερικός του φωτισμός στην πορεία προς την θέωσή του.

Οι μαθητές του Χριστού, οι κατοπινοί Απόστολοι, έλεγαν «ευρήκαμεν τον Μεσσίαν». Διότι πώς θα μπορούσαν να είναι μαθητές του Χριστού, να μαθητεύουν δηλαδή κοντά Του, εάν δεν τον είχαν ακόμα βρει;

Πώς είναι δυνατόν οι ιερείς να είναι μαθητές του Χριστού, εάν δεν έχουν βρει ακόμα τον Χριστό (sic!);

Και η ευθύνη γίνεται ασύγκριτα βαρύτερη εάν θυμηθούμε τον προτρεπτικό λόγο του Κυρίου «ο ακολουθών εμοί, ου μη περιπατήσει εν τη σκοτία, αλλ' έξει το φως της ζωής».

Δεν πάμε απλά και μόνο να συναντήσουμε τον Χριστό! Δεν φθάνει να τον βρούμε! Πρέπει μετά να τον ακολουθήσουμε κιόλας!

Αυτό το τελευταίο, το να ακολουθήσουμε τον Χριστό, είναι ουσιαστικά το μόνο ζητούμενο.

Μα, για να ακολουθήσεις κάποιον, πρέπει να τον αγαπάς! Ποιός αγαπά τον Χριστό; Μας το είπε ο ίδιος: «εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε».

Ακολουθώ τον Χριστό σημαίνει αγαπώ τον Χριστό. Αγαπώ τον Χριστό, σημαίνει τηρώ τις εντολές του Χριστού!

Θες να δεις πόσο πολύ έχει αλλοιωθεί το ευαγγελικό μήνυμα;

Η «εκσυγχρονισμένη» και «ψαγμένη» θεολογία του 21ου αιώνος, είναι η θεολογία της «συνάντησης» με τον Θεό, ως «αμοιβαία κίνηση» και «οντολογική έλξη».

Σήμερα προβάλλεται η «λατινογενής» άποψη ότι η αναζήτηση του Θεού, θα οδηγήσει στον Θεό. Λάθος μέγα και πλάνη οικτρά!

Οι σύγχρονοι αναζητητές του Χριστού, Τον ψάχνουν χωρίς να προσεύχονται, χωρίς να νηστεύουν, χωρίς να έχουν πνευματικό, χωρίς το ένα, χωρίς το άλλο, χωρίς χωρίς... Απροϋπόθετα δηλαδή!

Ο ίδιος ο Χριστός μας είπε ότι «εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει, και ο Πατήρ μου αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν ελευσόμεθα...».

Ο Θεός έρχεται σε εμάς, εάν προηγουμένως τηρούμε τις εντολές του Θεού, ως απαύγασμα της αγάπης μας προς Αυτόν!

Δηλαδή, τηρείς τις εντολές του Θεού; Αγωνίζεσαι να πετύχεις την κάθαρση από τα πάθη;

Εκκλησιάζεσαι στους Οίκους του Θεού; Μετέχεις ενεργά στα Μυστήρια της Εκκλησίας; Είσαι «πράος και ταπεινός τη καρδία»;

Νηστεύεις, προσεύχεσαι, θύεις την ψυχή σου, τις επιθυμίες και τα «δικαιώματά» σου υπέρ του Θεού; Αγωνίζεσαι να εφαρμόσεις τα δικαιώματα του θεού μέσα σου αλλά και γύρω σου;

Όλα αυτά και τόσα άλλα που συνοψίζονται στην έκφραση «ορθόδοξη αγιοπατερική πνευματικότητα» είναι η δική σου συμμετοχή στην αναζήτηση του Θεού!

Τα κάνεις όλα αυτά και όσα άλλα μεταφέρει η Ιερά Παράδοσή μας; Ε, τότε ναι! Ο Θεός έρχεται να σε συναντήσει, όπως ακριβώς το υποσχέθηκε: «έρχομαι προς υμάς».

Και η «συνάντηση» ξέρεις πού θα γίνει; Στον χώρο της καρδιάς σου. Της καρδιάς που Του χάρισες υπακούοντας στην πρόσκλησή Του: «Υιέ μου, δος μοι σην καρδίαν».

Έχεις αναρωτηθεί με ποιόν τρόπο «συναντιέσαι» με τον Χριστό; Όταν η καρδιά σου (που πλέον Του ανήκει!) με την Χάρη του Θεού μεταπλάθεται (για να πούμε καλύτερα αναπλάθεται) σε Βηθλεέμ και ο ίδιος ο Χριστός γεννιέται εκεί, μέσα στην εσωτερική σου φάτνη.

Μέγα Μυστήριο καλύπτει αυτή την ανάπλαση, θέτοντας πολύ έξω από τα χωροχρονικά όρια της κτιστής πραγματικότητος, αυτήν την κατά παραχώρηση θεία οικονομία!

Στο σημείο αυτό τελειώνει η ετερότητα με τον Θεό και βιώνεται «αρρήτως και μυστικώς» το «ζω δε ουκέτι εγώ, ζει εν εμοί Χριστός».

Ωραία λοιπόν, ακολουθείς τον Χριστό και όλα πάνε καλά. Τελείωσες; Όχι βέβαια! Ο αθλητής στεφανώνεται εάν και εφόσον ολοκληρώσει το αγώνισμα, «εάν και τελειώσει αυτό».

Καμία εξαιρετική εκκίνηση αθλητή σε αγώνα δεν επιβραβεύεται, εάν ο αθλητής εγκαταλείψει τον αγώνα και δεν φθάσει στο τέρμα του.

Πρέπει να ακολουθώ τον Χριστό μέχρι την τελευταία πνοή της ζωής μου, σηκώνοντας αγόγγυστα το βάρος της πνευματικής ζωής, αφού «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν, και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι», διότι «στενή και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν».

Πόσο παράταιρη και απόκοσμη φαίνεται η ευαγγελική προσέγγιση της σωτηρίας μας, εάν την συγκρίνουμε με τα κηρύγματα «εύκολης, γρήγορης και ευχάριστης» πνευματικής ζωής που προσφέρονται απλόχερα στην εποχή των φαστ-φουντ λύσεων.

Με αμηχανία παρατηρείς ιερείς και μοναχούς να μοιράζουν οδηγίες χαράς και ευτυχίας, διατροφικής ευεξίας, ψυχολογικής ενδυνάμωσης και συναισθηματικής πληρότητος, συντηρώντας ένα ανάλαφρο και απελευθερωμένο «πνευματικό» lifestyle.

Η δικαιολογία βέβαια που προβάλλεται για την «εκμοντερνισμένη» αυτή προσέγγιση του Θεού, είναι ότι αυτή η προσέγγιση έχει σκοπό να προσελκύσει τους νέους κοντά στον Θεό.

Μα, θα απαντήσουμε εμείς, ο Χριστός είπε «έρχου και ίδε» και όχι «άκου και χαλάρωσε»!

Διότι εάν καλέσεις έναν νέο κοντά στην Εκκλησία, παρουσιάζοντας την πνευματική ζωή διαφορετική από ό,τι στην πραγματικότητα είναι, σε ποιό ακριβώς χρονικό σημείο θα του πεις αργότερα, ότι τον παγίδεψες δρώντας προπαγανδιστικά;

Εάν εσύ ζεις τον Χριστό, να είσαι βέβαιος ότι όποιος είναι δίπλα σου θα ζει και αυτός τον Χριστό.

Η προσωρινή παρέκκλιση από την ακρίβεια της Αγιοπνευματικής μας Παραδόσεως εάν γίνει μόνιμη, θα οδηγήσει πολύ γρήγορα στην ανάγκη της προσωρινής παρέκκλισης από την προσωρινή παρέκκλιση και μετά από λίγο στην προσωρινή παρέκκλιση, από την προσωρινή παρέκκλιση της προσωρινής παρεκκλίσεως και πάει λέγοντας όπως ακριβώς και η σωτηρία μας θα πάει περίπατο.

Ο Χριστός μας είπε ότι ούτε ένα «γιώτα» δεν μπορούμε να αλλάξουμε από το Ευαγγέλιο και εμείς σήμερα επιδιώκουμε να αλλάξουμε τα πάντα στο Ευαγγέλιο και να αφήσουμε μόνο το «γιώτα» απείραχτο και αυτό γραμμένο με «ύψιλον»!