Οι σύγχρονοι αναζητητές του Χριστού

Η πλέον «μοδάτη» και «κουλτουριάρικη» έκφραση που θα χρησιμοποιήσουν οι περισσότεροι για να περιγράψουν τη σχέση τους με τον Θεό, μισοκλείνοντας ελαφρώς τα βλέφαρα για να προσδώσουν φιλοσοφικότητα και υψηλή διανοητικότητα στην βαρυσήμαντη απάντησή τους, είναι: «εγώ αναζητώ.. ψάχνω να βρω τον Θεό!»

Ειλικρινά, ποτέ δεν θα μπορούσα να υποβιβάσω την ειλικρινή αναζήτηση του Θεού. Αυτό όμως που με προβληματίζει είναι ότι σπανίως ενδιαφέρεται κάποιος να φθάσει πραγματικά στον Θεό.

Η αίσθηση συναισθηματικής κάλυψης από την αφηρημένη και αδιάφορη «αναζήτηση της αλήθειας και του Θεού», λειτουργεί πάντοτε ως πρόφαση που μπορεί να συντροφεύει μέχρι «τας δυσμάς του βίου».

Ελλοχεύει ο κίνδυνος να προσλάβουμε ως πρότυπο για την πνευματική μας ζωή την «πτωχική Ιθάκη» του Καβάφη, όπου σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι!

Και έτσι κανείς δεν βιάζεται να φθάσει και να βρει τον Θεό, αφού το ταξίδι έχει αξία!

Το χειρότερο είναι ότι ακούς ακόμα και ιερείς να επικαλούνται για τον εαυτό τους την «αναζήτηση του Θεού».

Μα ο ιερέας δεν μπορεί να αναζητά τον Κύριο, αλλά πρέπει να τον έχει ήδη βρει και μάλιστα να Τον ακολουθεί με πιστότητα και ακρίβεια!

Ο ιερέας το μόνο που πρέπει να αναζητά, αναφορικά με τον Θεό, είναι η προσωπική κάθαρσή του και ο εσωτερικός του φωτισμός στην πορεία προς την θέωσή του.

Οι μαθητές του Χριστού, οι κατοπινοί Απόστολοι, έλεγαν «ευρήκαμεν τον Μεσσίαν». Διότι πώς θα μπορούσαν να είναι μαθητές του Χριστού, να μαθητεύουν δηλαδή κοντά Του, εάν δεν τον είχαν ακόμα βρει;

Πώς είναι δυνατόν οι ιερείς να είναι μαθητές του Χριστού, εάν δεν έχουν βρει ακόμα τον Χριστό (sic!);

Και η ευθύνη γίνεται ασύγκριτα βαρύτερη εάν θυμηθούμε τον προτρεπτικό λόγο του Κυρίου «ο ακολουθών εμοί, ου μη περιπατήσει εν τη σκοτία, αλλ' έξει το φως της ζωής».

Δεν πάμε απλά και μόνο να συναντήσουμε τον Χριστό! Δεν φθάνει να τον βρούμε! Πρέπει μετά να τον ακολουθήσουμε κιόλας!

Αυτό το τελευταίο, το να ακολουθήσουμε τον Χριστό, είναι ουσιαστικά το μόνο ζητούμενο.

Μα, για να ακολουθήσεις κάποιον, πρέπει να τον αγαπάς! Ποιός αγαπά τον Χριστό; Μας το είπε ο ίδιος: «εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε».

Ακολουθώ τον Χριστό σημαίνει αγαπώ τον Χριστό. Αγαπώ τον Χριστό, σημαίνει τηρώ τις εντολές του Χριστού!

Θες να δεις πόσο πολύ έχει αλλοιωθεί το ευαγγελικό μήνυμα;

Η «εκσυγχρονισμένη» και «ψαγμένη» θεολογία του 21ου αιώνος, είναι η θεολογία της «συνάντησης» με τον Θεό, ως «αμοιβαία κίνηση» και «οντολογική έλξη».

Σήμερα προβάλλεται η «λατινογενής» άποψη ότι η αναζήτηση του Θεού, θα οδηγήσει στον Θεό. Λάθος μέγα και πλάνη οικτρά!

Οι σύγχρονοι αναζητητές του Χριστού, Τον ψάχνουν χωρίς να προσεύχονται, χωρίς να νηστεύουν, χωρίς να έχουν πνευματικό, χωρίς το ένα, χωρίς το άλλο, χωρίς χωρίς... Απροϋπόθετα δηλαδή!

Ο ίδιος ο Χριστός μας είπε ότι «εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει, και ο Πατήρ μου αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν ελευσόμεθα...».

Ο Θεός έρχεται σε εμάς, εάν προηγουμένως τηρούμε τις εντολές του Θεού, ως απαύγασμα της αγάπης μας προς Αυτόν!

Δηλαδή, τηρείς τις εντολές του Θεού; Αγωνίζεσαι να πετύχεις την κάθαρση από τα πάθη;

Εκκλησιάζεσαι στους Οίκους του Θεού; Μετέχεις ενεργά στα Μυστήρια της Εκκλησίας; Είσαι «πράος και ταπεινός τη καρδία»;

Νηστεύεις, προσεύχεσαι, θύεις την ψυχή σου, τις επιθυμίες και τα «δικαιώματά» σου υπέρ του Θεού; Αγωνίζεσαι να εφαρμόσεις τα δικαιώματα του θεού μέσα σου αλλά και γύρω σου;

Όλα αυτά και τόσα άλλα που συνοψίζονται στην έκφραση «ορθόδοξη αγιοπατερική πνευματικότητα» είναι η δική σου συμμετοχή στην αναζήτηση του Θεού!

Τα κάνεις όλα αυτά και όσα άλλα μεταφέρει η Ιερά Παράδοσή μας; Ε, τότε ναι! Ο Θεός έρχεται να σε συναντήσει, όπως ακριβώς το υποσχέθηκε: «έρχομαι προς υμάς».

Και η «συνάντηση» ξέρεις πού θα γίνει; Στον χώρο της καρδιάς σου. Της καρδιάς που Του χάρισες υπακούοντας στην πρόσκλησή Του: «Υιέ μου, δος μοι σην καρδίαν».

Έχεις αναρωτηθεί με ποιόν τρόπο «συναντιέσαι» με τον Χριστό; Όταν η καρδιά σου (που πλέον Του ανήκει!) με την Χάρη του Θεού μεταπλάθεται (για να πούμε καλύτερα αναπλάθεται) σε Βηθλεέμ και ο ίδιος ο Χριστός γεννιέται εκεί, μέσα στην εσωτερική σου φάτνη.

Μέγα Μυστήριο καλύπτει αυτή την ανάπλαση, θέτοντας πολύ έξω από τα χωροχρονικά όρια της κτιστής πραγματικότητος, αυτήν την κατά παραχώρηση θεία οικονομία!

Στο σημείο αυτό τελειώνει η ετερότητα με τον Θεό και βιώνεται «αρρήτως και μυστικώς» το «ζω δε ουκέτι εγώ, ζει εν εμοί Χριστός».

Ωραία λοιπόν, ακολουθείς τον Χριστό και όλα πάνε καλά. Τελείωσες; Όχι βέβαια! Ο αθλητής στεφανώνεται εάν και εφόσον ολοκληρώσει το αγώνισμα, «εάν και τελειώσει αυτό».

Καμία εξαιρετική εκκίνηση αθλητή σε αγώνα δεν επιβραβεύεται, εάν ο αθλητής εγκαταλείψει τον αγώνα και δεν φθάσει στο τέρμα του.

Πρέπει να ακολουθώ τον Χριστό μέχρι την τελευταία πνοή της ζωής μου, σηκώνοντας αγόγγυστα το βάρος της πνευματικής ζωής, αφού «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν, και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι», διότι «στενή και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν».

Πόσο παράταιρη και απόκοσμη φαίνεται η ευαγγελική προσέγγιση της σωτηρίας μας, εάν την συγκρίνουμε με τα κηρύγματα «εύκολης, γρήγορης και ευχάριστης» πνευματικής ζωής που προσφέρονται απλόχερα στην εποχή των φαστ-φουντ λύσεων.

Με αμηχανία παρατηρείς ιερείς και μοναχούς να μοιράζουν οδηγίες χαράς και ευτυχίας, διατροφικής ευεξίας, ψυχολογικής ενδυνάμωσης και συναισθηματικής πληρότητος, συντηρώντας ένα ανάλαφρο και απελευθερωμένο «πνευματικό» lifestyle.

Η δικαιολογία βέβαια που προβάλλεται για την «εκμοντερνισμένη» αυτή προσέγγιση του Θεού, είναι ότι αυτή η προσέγγιση έχει σκοπό να προσελκύσει τους νέους κοντά στον Θεό.

Μα, θα απαντήσουμε εμείς, ο Χριστός είπε «έρχου και ίδε» και όχι «άκου και χαλάρωσε»!

Διότι εάν καλέσεις έναν νέο κοντά στην Εκκλησία, παρουσιάζοντας την πνευματική ζωή διαφορετική από ό,τι στην πραγματικότητα είναι, σε ποιό ακριβώς χρονικό σημείο θα του πεις αργότερα, ότι τον παγίδεψες δρώντας προπαγανδιστικά;

Εάν εσύ ζεις τον Χριστό, να είσαι βέβαιος ότι όποιος είναι δίπλα σου θα ζει και αυτός τον Χριστό.

Η προσωρινή παρέκκλιση από την ακρίβεια της Αγιοπνευματικής μας Παραδόσεως εάν γίνει μόνιμη, θα οδηγήσει πολύ γρήγορα στην ανάγκη της προσωρινής παρέκκλισης από την προσωρινή παρέκκλιση και μετά από λίγο στην προσωρινή παρέκκλιση, από την προσωρινή παρέκκλιση της προσωρινής παρεκκλίσεως και πάει λέγοντας όπως ακριβώς και η σωτηρία μας θα πάει περίπατο.

Ο Χριστός μας είπε ότι ούτε ένα «γιώτα» δεν μπορούμε να αλλάξουμε από το Ευαγγέλιο και εμείς σήμερα επιδιώκουμε να αλλάξουμε τα πάντα στο Ευαγγέλιο και να αφήσουμε μόνο το «γιώτα» απείραχτο και αυτό γραμμένο με «ύψιλον»!