Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΝ ΜΑΝΑΣ ΜΟΥ

 

Θυμάμαι μικρός που με έπαιρνε η μάνα μου αγκαλιά, είχα την αίσθηση της εμπιστοσύνης. Αφηνόμουν στα χέρια της και δεν με ένοιαζε τίποτα. Δεν υπήρχε καν η σκέψη ότι θα με αφήσει να της πέσω κάτω. Επίσης θυμάμαι και τον πατέρα μου να με πετάει στον αέρα και εγώ να γελάω και να του λέω «πάλι μπαμπά, πάλι»!!! Δεν χωρούσε στο  μυαλό μου το παραμικρό ίχνος φόβου, δυσπιστίας, τρόμου. Εσύ πως μπορείς φίλε μου να πηγαίνεις στην εκκλησία με αισθήματα φόβου, απιστίας, δυσπιστίας και να φοράς αυτό το αποκρουστικό πανί που κρύβει το πρόσωπό σου και σε απομακρύνει από τον αδελφό; Πως μπορείς να πηγαίνεις στην αγκαλιά της μάνας σου και να φοβάσαι; Τι φοβάσαι; Την αρρώστια; Τον θάνατο του σώματος;

Και η ψυχή;; Τι θα γίνει με αυτή; Την ρώτησες; Ξέρεις ότι έχεις ψυχή; Τι θα σε ωφελήσει φίλε μου αν κερδίσεις την σωματική υγεία και χάσεις την ψυχή σου; Ξέρεις ότι πλασθήκαμε από τον Θεό σαν όντα κοινωνικά; Ξέρεις ότι για να ολοκληρωθείς σαν άνθρωπος πρέπει να ενωθείς με τον Θεό και με τον αδελφό σου; Πρέπει να έρθεις εις κοινωνία. Τι μου κάθεσαι μες στον ναό με το παλιόπανο στα μούτρα, με παγωμένο και φοβισμένο βλέμμα κρατώντας απόσταση από τον άλλον, μη σε κολλήσει αρρώστια, βρωμιά;;; Γιατί με κοιτάς έτσι εμένα που δεν φοράω μάσκα; Σου χαλάω το πλάνο; Εσύ βρε ευλογημένε ιερέα που έχεις αφιερωθεί στην διακονία, τι κάνεις; Απαγορεύεις στον πιστό να εισέλθει στον οίκο του πατρός του χωρίς μάσκα; Αυτός είναι ο ρόλος σου; Να μας μοιράζεις αντισηπτικά; Δεν έχεις αυτόν τον ρόλο πάτερ μου. Χριστό να μας μοιράσεις πρέπει, τίποτα άλλο. Κι εσύ σεβασμιότατε;; Τι λες; Γιατί δεν βγαίνεις μπροστά; Είσαι ή δεν είσαι ο βοσκός; Που μας αφήνεις σκορπισμένα και νηστικά και χωρίς οδηγό;; Έρχεται ο λύκος, κι εσύ βγαίνεις και μας λες ότι πρέπει να ακολουθήσουμε τον λύκο γιατί αλλάξανε τα πράγματα. Από πότε μωρέ, λύκος και ποιμένας πορεύονται μαζί;;

Κοίτα αδερφέ μου γύρω σου στους τοίχους της εκκλησίας. Δεν τους βλέπεις που σε κοιτούν; Δεν ντρέπεσαι που σε κοιτούν στα μάτια οι Άγιοι Μάρτυρες; Αυτοί ξεκινούσαν για να συμμετέχουν στην Θεία Λειτουργία και δεν ήξεραν αν θα επιστρέψουν σπίτι τους. Αν θα υπήρχε το κεφάλι τους στην θέση του μέχρι το τέλος της ημέρας. Είχαν μπροστά τους το σπαθί. Ενώ εσύ έχεις μπροστά σου το πρόστιμο των 150 €. Δεν σε προβληματίζει αυτό; Αυτοί είχαν μπροστά τους τον τροχό με τα μαχαίρια, τα καζάνια με την πίσσα, τους λάκκους με τα άγρια θηρία. Εσύ έχεις μπροστά σου μια γρίπη αμφιλεγόμενης θνησιμότητας και 150€ πρόστιμο. Έτσι είπαμε ρε φίλε; Εκεί φθάσαμε; Δεν είμαστε πολίτες μια άλλης Πόλης; Δεν είναι η ζωή αυτή η προετοιμασία για την Όντως Ζωή; Στείλε μας Κύριε ποιμένες αληθινούς…

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με τον αμαρτωλό…